Stakingen, luiaards en natuurlijke zwembaden

Op 25 juni vlogen Chendo en ik met Interjet van Havana naar het vliegveld van Costa rica , vlakbij het stadje Alajuela. In Alajuela verbleven we in een hotel met gratis breng en haalservice van en naar het vliegveld. Bij aankomst moesten we een oranje of rode taxi pakken en deze zou dan worden betaald door ons hotel. De aankomst was chaotisch doordat er honderden taxi’s stonden te wachten en graag klanten binnen wilden slepen, zoals dit bij bijna elk vliegveld dit het geval is. Ons tactiek is altijd om even weg te lopen, tien minuten de kat uit de boom te kijken en dan rustig een taxi te benaderen. We werden door de hoofd van de rode en oranje taxi’s hoogstpersoonlijk naar een taxi begeleid. Deze man was zelf ook klaar met zijn shift en reed ook mee met de taxi.Zijn naam was Max, en noemde zichzelf ‘Maxi taxi’ wat hij zelf heel hilarisch vondt. Maxi taxi had aardig wat after work borrels gehad en werd dan ook afgezet bij een supermarkt om nog meer biertjes te kopen. Nadat het hotel de taxi voor ons betaald had konden we lekker gaan slapen want het was inmiddels al midden in de nacht. De volgende dag rustten we vooral uit en zaten we lekker op een bankje in het park van Alajuela. Costa rica was al meteen een compleet andere wereld dan Cuba en het voelt ook redelijk westersaan. In Costa rica wonen ontzettend veel Amerikanen en je hoort dan in de supermarkt ook veel Engels om je heen. 

Na twee nachten Alajuela haalden we onze kleine Toyota auto op zonder 4x4 (wat natuurlijk wel aanbevolen werd door Sunny cars). Onze eerste bestemming was Puerto Viejo, een hippie plaatsje aan de Caribische kust van Costa Rica. Puerto Viejo was ongeveer 5 uurtjes rijden vanaf de autoverhuur. Het eerste kleine deel van de rit ging door de bergen die in het midden van Costa Rica liggen, samen met de grootste steden. Toen we bij een tolweg aankwamen besefden we dat we nog helemaal geen geld hadden gepind. Chen stapte de auto uit om even te vragen of er ook gepind kon worden, toen er een medewerker van de tol naar hem toe kwam gesneld en hem een aantal munten lokaal geld in zijn had drukte. Vol verbijstering wilde Chen dit eerst niet aannemen, maar de beste man stond er op dat we hiermee de tol betaalden. Na ongeveer een uurtje te hebben gereden na het tolhokje kwamen we langzaam tot stilstand op de weg. We zagen ontzettend veel vrachtwagens stil staan en vroegen ons af wat er aan de hand was. De complete weg slipte dicht en al snel zaten we gevangen op de ‘snel’weg richting onze bestemming. Na ongeveer twee uur stil te hebben gestaan raakten we aan de praat met een jongen die met zijn vriendin ook stil stond in de file, hij was zijn hond Chester (ja, echt) maar even gaan uitlaten in de berm. Hij moest ook naar Puerto Viejo waar hij manager van een hostel is. Hij (de manager, niet de hond) kon ons uitleggen dat er stakingen gaande waren in heel Costa rica door studenten maar ook door agrarische werkers. De staking ging om een bepaaldebelasting die ingevoerd was en zij eisden het ontslag van een minister die hier over ging. In het hele land hadden zij wegen geblokkeerd door gigantische trucks overdwars op de weg neer te zetten en wegblokkades te maken van betonnen blokken. Wij zaten net op de belangrijkste aanvoerweg van goederen richting Panama en daarom stonden er zo gigantisch veel vrachtwagen bij ons in de ‘file’. De hostelmanager verwachtte dat we rond 9 a 10 uur s’avonds vast wel op bestemming zouden aankomen en dat het vast niet lang zou duren. Uiteindelijk stonden we van 2 / 3 uur smiddags tot ongeveer half 3 snachts compleet stil op de weg. Nadat de boel eindelijk begon te rijden moesten we nog 3 uren rijden naar onze Airbnb waar niemand aanwezig was toen wij om half 6 s’ochtends aankwamen.We zijn toen bij de bakkerij om de hoek gaan zitten om contact te zoeken met de Airbnb host en eindelijk iets te eten. Rond 9 uur s’ochtends konden we dan eindelijk op bed gaan liggen en waren we helaas al de hele dag kwijt in Puerto Viejo. Het was een *#67345=^ van onze reis door Costa Rica. 

De volgende dag reden we naar Cahuita, een dorpje naast Puerto Viejo om dieren te spotten in het Cahuita National Park. Het park lag aan de kust en aan de ene kant was de jungle met aan de andere kant het strand. We zagen hier verschillende soorten apen, een tucan, een soort gigantische gemuteerde cavia en een wasbeertje. Na een rustige wandeling keerden we na een paar kilometer om en liepen terug het park uit. Op de terugweg kochtten we empanadas en muffins en aten die op het zwarte vulkanische strand van Puerto Viejo op. 

Na drie (eigenlijk twee) nachten Puerto Viejo vertrokken we richting Fortuna, een plaatsje in het noorden van Costa Rica. Helaas waren de stakingen nog niet over en kwamen we ook nu een aantal keren tot stilstand in het verkeer door blokkades. De stakers moesten elke 15 minuten de weg openen om verkeer door te laten maar dit werd niet echt nageleefd. Omdat de president had gezegd dat hij ‘niet geinteresseerd was’ in de stakingen deed de politie ook eigenlijk niks. Soms werd het nog wel gezellig ook op de weg omdatiedereen buiten stond en met elkaar ging kletsen. Ook dit keer stonden er allemaal vrachtwagens op de weg en al snel kwamen we er achter dat deze mannen al 3(!!) dagen vaststonden op de weg. Ze hadden maar een aantal hangmatten onder de wagens gehangen waar ze de hele dag in lagen en waren afhankelijk van de lokale bewoners die ze eten en drinken kwamen brengen. 

Uiteindelijk kwamen we rond half 11 savonds aan in Fortuna, we hadden met een telefoon van iemand in de file gebeld dat we later kwamen. De sleutel zat gewoon in de kamer van de prachtige accomodatie die we hadden gehuurd. Chen ging alvast was spullen naar boven sjouwen en liet toen door vermoeidheid de sleutel in de kamer liggen, en trok de deur achter zich dicht. We konden met geen mogelijk iemand bereiken en zagen alweer een lange nacht in de auto voor ons. Gelukkig ben ik opgegroeid in een achterbuurt vaneen grote metropool in Friesland en ken ik wel wat inbreektrucjes (ahum). Binnen 1 minuut had ik met een pasje de deur open geflippert en konden we heerlijk slapen in de gigantische bedden die in de kamer stonden. De accomodatie in Fortuna had een grote tuin met heel veel exotische bloemen wat veel vogels aantrok en deze vlogen dan ook volop rondom ons balkon. De mooiste vogeltjes vonden we de kolibries die ontzettend snel langsraasden de hele dag. 

De eerste dag in Fortuna pakten we de auto naar een aantal natuurlijke ‘hot pools’. Omdat Fortuna aan de voet van een actieve vulkaan ligt is er veel geothermische activiteit. Rondom Fortuna zijn dan ook heel veel spa’s te vinden waar je in ‘natuurlijke’ baden mag liggen voor heel veel geld. Echter is er voor de lokale bewoners (en mensen zoals wij) ook een andere optie, een gratis natuurlijk zwembad midden in de jungle. Dit is een soort waterval / rivier met natuurlijk gevormde baden waar je heerlijk in kan liggen. Het water is ontzettend heet, de warme stoom blaast omhoog de bomen in en overal om je heen hoor je jungle geluiden. In een klein watervalletje kan je zelfs een heerlijke rugmassage krijgen door het water wat met behoorlijk wat geweld naar benenden komt stromen. We hebben hier een aantal uren heel relaxed in het water gelegen. 

De volgende dag was het tijd om de vulkaan Arenal te bezoeken, wat tegelijk ook een nationaal park is. Omdat de vulkaan nog actief is mag je deze niet beklimmen, maar rondom de vulkaan kun je een hike van een aantal kilometers maken. Het is een mooie wandeling door het bos en we zagen veel vogels maar het was niet ontzettend bijzonder. Het park was absoluut mooi maar de entreeprijs was veel te hoog en dat deed wel af aand de ervaring. Al met al hadden we een leuke dag rondom de vulkaan en konden lekker uitpuffen op ons balkon s’avonds.

Doordat de stakingen nog aan de gang waren in het land verbleven we nog een nachtje in Fortuna. Gelukkig waren de wegblokkades de volgende dag weg en konden we ons reis vervolgen naar Quepos, vlakbij een van de mooiste natuurparken van Costa Rica. In Quepos sliepen we in het hostel ‘Pura Vida’ wat ook de lijfspreuk is van de Tico’s (Costa Ricaanen). Quepos is de toegangspoort tot het natuurpark Manuel Antonio en ligt aan de Pacifische oceaan. De tweede volledige dag besteden we dan ook aan het bezoeken van het nationaal park. Dit park was echt prachtig en we spotten hier heel veel dieren waaronder de luiaard. Het park heeft heel veel prachtige stranden met ontzettend veel mooie uitzichten op het blauwe water. Je kunt hier dus een hele dag goed vertoeven en mooie wandelpaden aflopen. Aan het einde van de dag werd het een beetje bewolkt en besloten alle dieren om naar buiten te komen en werden we op het wandelpad richting de uitgang getrakteerd op heel veel dieren die om ons heen in de bomen hingen en speelden.

De luiaard hadden we al een dag eerder gespot op een strand vlakbij het park, deze hing toevallig recht boven ons in de boom waaronder we lagen. Deze beesten bewegen totaal niet dus we hebben de hele dag dit bijzondere dier kunnen bewonderen. 

Op de dag dat we naar Manuel Antonio gingen was Chendo jarig en dit vierden we s’avonds in een eettentje in de bergen met de jungle om ons heen. Na een goede cocktail en bord eten reden we terug naar Pura Vida om de volgende dag lekker rustig aan te doen. 

Na Quepos was het een uurtje rijden naar Uvita, een slaperig dorpje aan de kust met daarbij ook een nationaal park. We kwamen aan in een hostel met heel veel kamers waarvan wij de enige gasten waren. Het hostel had een grote tuin met terras dat grensde aan de jungle en we werden dan ook op een ochten wakker met allemaal apen om ons heen, erg bijzonder. We leerden in dit hostel een Roemeense kennen waarmee we naar het nationaal park van Uvita reden. Het nationaal park in Uvita bestaan uit een prachtig strand waar met eb een zandbank in de vorm van een walvisstaart tevoorschijn komt. Ook schijn je hier heel veel walvissen te kunnen spotten, maar wij besloten om met onze voeten op het vasteland te blijven. Met zn 3en spendeerden we hier bijna een hele dag en spotten we heel veel geelvleugellara’s, een soort gigantische papegaaien. In Costa Rica is het vrij normaal om overal een praatje met elkaar aan te knopen en ook op dit strand stonden we een tijdje met een Costa Ricaanse familie te praten die op vakantie waren in eigen land.

De derde dag in Uvita liepen we, wederom met z’n drieen, naar een waterval in de buurt van ons hostel. Je kon deze best wel hoge waterval gebruiken als een soort gigantische natuurlijke glijbaan en Chen liet deze kans natuurlijk niet liggen. Ook was er even verderop een soort duikplank gemaakt waarvan er in een hele diepe poel gesprongen kon worden. Hier zijn we dan ook een aantal keren van afgesprongen en ontstond er een leuke sfeer waarin mensen elkaar allemaal aanmoedigden om hun angsten te overwinnen. Er werd heel hard geklapt als er iemand die niet durfde toch in het water sprong vanaf een paar meter hoog. 

Na Uvita reden we een hele mooie tocht omhoog weer de bergen in richting Cartago. In Cartago hadden we een gedeeld appartement gehuurd. De Duitsers die in de andere kamer van het appartement logeerden wisten niet dat het appartement gedeeld was en waren dan ook zeer verbaasd toen wij ineens kwamen opdagen. Het was een behoorlijk intiem appartementje dus we waren dan ook erg blij dat er de laatste dag niemand had geboekt. Cartago is de uitvalsbasis van de vulkaan Irazu, die op ongeveer 30 kilometer van de stad ligt. Toen we aan de klim richting de vulkaan begonnen met de auto was het nog goed weer, maar onderweg kwamen we in de wolken terecht en begon het zelfs te regenen. Bij de ingang werden we gewaarschuwd dat we niks van de krater zouden zien, maar eigenwijs kochten we toch een toegangskaartje. Na een halfuur wachten kwam er zo nu en dan ineens een windvlaag waardoor de mist optrok en de kraters goed te zien waren! De mist gaf samen met het zwarte vulkanische gebied een heel mystiek en duister beeld. Na ongeveer anderhalfuur buiten te zijn geweest liepen we snel terug naar de auto om op te warmen, want het was behoorlijk fris op 3200 meter hoogte. Deze vulkaan was dan ook meteen het hoogste punt van Costa Rica. 

De laatse dag spendeerden we in een hostel vlakbij het vliegveld. We leverden onze auto in en gingen en route naar Colombia (wat nu al een van onze favoriete landen is). 

Costa Rica is een prachtig land met ontzettend veel dieren, natuur junglegeluiden en heerlijke geuren. Na een slechte start heeft het ons gelukkig getrakteerd op veel moois. 

Kusjes en liefs,