Yeng Noodle, Mr. Lek en Ollie in Thailand

Bezoek in Thailand

Aangekomen in Bangkok, de hoofdstad van Thailand, zouden we voor het eerst in 7 maanden bekende gezichten zien. Dit waren niet zomaar bekende gezichten, de ouders van Chen kwamen 2,5 weken vakantie met ons vieren. 
Chen en ik kwamen al een dag eerder dan Corine en Roderick aan en we verbleven dan ook 1 nacht vlakbij het internationale vliegveld in Bangkok. We kwamen laat aan, sliepen in onze basic kamer en haalden ontbijt bij de 7 eleven. De 7 eleven is een kleine supermarkt, overgwaaid vanuit Amerika, en bekend onder backpackers in Thailand. Hier kun je alles halen wat je nodig hebt, op elke straathoek is er een (of wel twee of drie) en (in tegenstelling tot de naam) vaak 24/7 open. 

Na een tosti en kop koffie lieten we ons door het hotel de volgende ochtend naar het vliegveld brengen om de familie Koene op te halen. Na een klein uurtje wachten kwamen dan eindelijk de grote roze en zwarte koffers om de hoek, samen met hun eigenaren. Het was erg fijn om elkaar weer te zien en we dronken dan eerst ook even een kop koffie op de luchthaven. Er moest een grote taxi komen voor alle mensen en de baggage en deze reed ons door het drukke Bangkok heen richting het oude centrum. Onderweg kregen we al een goede indruk van de chaotische stad en de inmense omvang. Voor de komende 4 nachten hadden we een onderkomen in het ‘Blue Chang house’, wat in het Thai de ‘Blauwe olifant huis’ betekent. Het was een ontzettend leuk hotel met een buitenzitje in een heel rustig (voor Bangkokse begrippen) straatje. Na even te zijn bijgekomen liepen we richting het backpackersgedeelte van de stad. We bekeken onze eerste tempel, liepen lans al het streetfood en verbaasden ons op de fameuze Koh San road. We aten een heerlijke Thaise maaltijd in de hippe eetwijk Soi Rambuttri en hadden hier al meteen een ladyboy als serveerster. Uitgeblust van de vliegreis en alle indrukken vertrokken we die nacht naar dromenland. 

De volgende dag stond er een uitstapje richting Chinatown op het programma. De leukste en snelste manier om in deze wijk te komen is via de ferry. Bangok heeft een grote rivier die dwars door de stad heenloopt en deze rivier is dan ook een goede manier om je te verplaatsen. Waar het autoverkeer veelal vast staat kun je je met de snelle boten goed verplaatsen. De boot is ook een leuke manier om Bangkok te bekijken vanaf het water. De gigantische tegenstellingen die de stad rijk is vielen meteen op, de vervallen huizen met golfplaten aan de vieze rivier met op de achtergrond de gigantische gouden torens van de tempels. Na z’n 15 minunten in de boot stapten we uit op de pier en liepen we nog een klein stukje richting Chinatown. Chinatown was erg bijzonder met ontzettend smalle, kleine en opelkaar gepropte straatjes en doorgangetjes. We vergaapten ons aan alle bizarre eterij die er verkocht en bereidt werdt. Er hingen en lagen eenden, kikkers, schorpioenen, insecten, vissen, tropisch fruit, kruiden, veel zeewier en nog veel meer. Na door de chaotische straten te hebben gewandeld vonden we ergens een rustig stukje waar we een colaatje dronken, met plastic stoelen op de stoep (vaak het leukste terras). Ondertussen viel er een tropische regenbui en praatten we met een Thaise politieagent met bijzondere verhalen (iets met iemand of zichzelf ophangen?). Op de terugweg naar de ferry bezochten we nog een Chinese tempel met veel pracht, praal en wierook. Toen we uiteindelijk van de boot stapten bij onze eindhalte raakten we verzeild (‘Come in! Its free!) in een Muay Thai bokswedstrijd waar we een Israelier het zagen opnemen tegen een Thai. 

In de avond aten we in een achterafstraatje met veel streetfood, bij Yeng Noodle. Yeng noodle huurt het terras op zondag altijd van Mr. Lek want die is dan dicht. Omdat we veel mensen telleurgesteld zagen kijken naar het dichte streetfoodkarretje van Mr. Lek besloten we om daar ook eens te gaan eten. Het eten bij Yeng Noodle was ook echt heerlijk (we missen haar springrolls), dus tevreden liepen we terug naar het blauwe olifanten hotel.

Op de derde reisdag in Bangkok bezochten we een heel ander gezicht van de stad, de shopping malls. Voor z’n 3 euro bestelden we een Grab die ons naar dit gigantische complex zou brengen. Siam square is de naam voor een gigantische oppervlakte vol met gigantische shopping malls, met een paar hele luxe ertussen. We deden een bakkie en aten een taartje (Chen en ik zijn gelukkig weer wat kilo’s aangekomen in Thailand) en bezochten eeng grote winkeltoren. De toren stond vol met heel veel kleding en electronica in allemaal kleine stalletjes. Na een tijdje werd het wat veel van hetzelfde en besloten we om nog wat rond te slenteren tussen de malls in. We aten heerlijke satestokjes op een pleintje en liepen door naar een luxe winkelcentrum. Hier stonden groene herten in de lobby samen met heel veel dure auto’s. Na ons een tijdje te hebben verbaasd over het schrille contrast met de rest van Bangkok waren we al behoorlijk wat uren in de benen en besloten terug te gaan naar ons hotel. Die avond aten we wederom bij Yeng Noodle met als voorafje natuurlijk haar springrolls. 

De laatste dag in Bangkok aten we zoals altijd bij ons hotel een broodje met kaas (EINDELIJK KAAS). We raakten toen aan de praat met de moeder van het meisje wat achter de receptie van het hotel zit. Deze vrouw heeft verderop een koffie zaakje met echte Vietnamese koffie en dit wilden wij wel proberen. De koffie en Cappuchino waren heerlijk en gaf ons genoeg brandstof voor een tempelbezoek later op de dag. Het plan was om met de boot over de rivier ons naar de tempel te bevinden, maar helaas vaarden er geen boten deze dag. Er werd geoefend voor de koninklijke processie, een optocht met boten in ere van de koning. 

De Thai houden nog al van hun koning (moeten van hun koning houden), en we waren daarom ook niet verbaasd. Overal in het land hangen billboards met afbeeldingen van de koning en op tv komen reclamespotjes van hem langs waarin hij geeerd wordt. De koning zelf is niet veel in Thailand, hij woont voornamelijk in Zwitserland en pendelt met zijn vliegtuig tussen zijn vrouw en minnares. 
Enfin, in plaats van de boot werd het dus de benenwagen richting het tempelcomplex Wat Pho. Het was de wandeling waard want het tempelcomplex was prachtig. Wat een kleuren en details, het was een spectacel voor het oog. Het was daarnaast ook nog heerlijk rustig bij deze toeristische tempel, zodat we goed konden genieten van de meer dan duizend boeddha’s. De bekendste attractie binnen het tempelcomplex is de gouden, liggende boeddha van 46 meter lang en 15 meter hoog. 
In de avond was het dan eindelijk tijd voor de michelin ster van de streetfood, Mr. Lek. Hij was gelukkig open en had zijn keuken al up en running midden op straat. We bemachtigden plastic stoeltjes en een tafel op zijn terras en wachten met een Chang biertje op onze bestelling. De Pad Thai, Noodles, Tom Yam soep, springrolls, rijst en nog veel meer waren echt ontzettend lekker. Mr. Lek is daarnaast ook een karakteriserende man en draait heerlijke 80’s hitjes. De avond was een goede afsluiting van Bangkok en met veel plezier keken we uit naar onze volgende bestemming, Koh Samui.

Vanaf Bangkok vlogen we met een uurtje naar de zuidelijke stad Surat Thani om vanuit daar met een busje naar de pier te gaan. De grote ferry bracht ons in z’n anderhalf uur naar Koh Samui en we zaten lekker in het zonnetje te genieten achter op het dek. Aangekomen op Koh Samui stond er al een taxibusje op ons te wachten die ons samen met een paar Chinezen naar het hotel wilde brengen. De chauffeur had er echter niet zoveel zin in en wilde ons 150 meter voor de bestemming er al uit gooien. Chen zei toen tegen de beste man dat hij ons maar gewoon voor de deur moest afzetten. De man begon daarna wat te schelden ‘Shut up! Sit down!, maar bracht ons uiteindelijk wel verder. We hadden een bungalow gehuurd in Bophut, ook wel Fishermans village genoemd. Deze bungalow stond op een complex midden in het dorpje, aan de zee. Het complex had een prachtige tropische tuin en twee grote zwembaden met genoeg ligbedjes. Omdat het lekker rustig was op het complex hadden we het zwembad ook vaak voor onszelf. Het ontbijtbuffet werd geserveerd in het restaurant wat aan het strand lag en zo at je s’ochtends je eitje, fruit, pannenkoek, yoghurt, toast en kopje koffie met uitzicht op het blauwe water en goudgele zand. Ben je al jaloers? Dat mag, het was echt een heerlijk plekje.  Bophut is een behoorlijke decadente bedoeling met heel veel hippe en luxe zaakjes en restaurants. De eerste avond genoten we dan ook van veel luxe met de lekkerste cocktail die we ooit hadden gehad en een intense vuurshow in de branding. 

Na het ontbijtbuffet de volgende ochtend ontdekten we twee nestjes met hele kleine puppy’s op het strand. We knuffelden een tijdje met ze en lagen daarna de hele dag lekker bij het zwembad. Ook de dag er op lagen we bij het zwembad en aten we weer heerlijk Thais aan het strand. 

Op de vierde dag huurden we twee scooters bij het resort. Chen en ik waren de chauffeurs en zo zouden we een dag op pad. Het eerste scooterritje bracht ons naar een gigantisch boeddha beeld waar we ook nog eens een mooi uitzicht hadden. We vervolgden onze weg naar een aantal andere tempels met, waaronder, het gigantische standbeeld van de godin Guanyin. Roderick kreeg nog een kom voer in zijn handen gedrukt waarmee hij de duiven mocht voeren. Na deze twee tempels reden we door naar het strandje ‘Crystal bay’, waar we op de achtergrond een personeelsbingo hoorden spelen. Hoe groter de prijs (magnetron of ventilator) hoe luider het gejuich. Na een uurtje of twee besloten we om het laatste strand van de dag op te zoeken in het plaatsje Chaweng. We aten die avond op de avondmarkt van Bophut, op twee minuten lopen van ons resort. Op deze markt zijn heel veel souvenirstands, maar ook heel veel streetfood kraampjes. We haalden een heerlijk belegd broodje bij een van de karretjes met eten. Met dit eten zaten we op een grote parkeerplaats wat was omgetoverd tot eet plek / bonte avond. Op deze bonte avond traden de lokale artiesten op met een goochelshow, dansgroep (twerkende tieners) en muziek. 

Heelhuids (vanwege de scooter) zaten we de volgende ochtend weer bij het ontbijtbuffet. Chen en ik besloten om nog een dag met onze stalen rossen op pad te gaan. Corine en Roderick bleven deze dag bij het zwembad zitten en besloten het dorp in te gaan voor koffie, met iets lekkers uiteraard. We toerden de andere kant van het eiland op, langs een uitzichtpunt door naar een verlaten tempel. Bij deze tempel was net het einde van een pittige marathon door de bergen gebouwd en kwamen onder luid gejuich de deelnemers gestaag aan. Van de tempel zelf kregen we een beetje horrorfilm vibes en daarnaast hingen er ook allemaal nog waarschuwingsbordjes voor gevaarlijke honden. Toen we een familie gebruikten als stootkussen tussen ons en de honden bleek al snel dat de honden inderdaad niet zo vriendelijk waren. De familie en wij haastten snel weg richting de uitgang. We maakten daarna een kleine wandeling richting een watervalletje. Bij terugkomst was het al redelijk laat en besloten we de scooters in te leveren op het resort. Wederom aten we die avond weer aan het strand en kregen we een heerlijke lime, rum en lychee shots.

De volgende dag was een luie dag en deze sloten we opnieuw af met een bezoek aan de avondmarkt. We haalden dit keer bij verschillende kraampjes sushi, saté en gefrituurde garnalen. Opnieuw was er deze avond een bonte avond en zagen we een jongen allemaal trucjes doen met rondvliegend en spuwend vuur. Daarna sloten een Thai en Jamaicaan de avond af met verzoeknummers, waarvan ze bijna geen enkel verzoek konden spelen. Alsnog maakten ze er met z’n tweeën een leuke avond van en speelden goede nummers met teksten vol ‘L’s’ in plaats van ‘R’s’.

De laatste avond aten we opnieuw op de markt en keken we naar een Muay Thai wedstrijd. Al een week lang waren er naast de avondmarkt wedstrijden bezig. Speciaal voor dit toernooi was er een boksring gemaakt en er werd dan ook volop voor geflyerd. Voor het begin van elke eerste wedstrijd van de dag speelde het volkslied. De bevolking wordt dan geacht om alles stil te leggen en ook letterlijk stil te staan om het volkslied mee te zingen. Omdat de toeristen uit respect ook meededen (zonder het zingen dan) leverde dat een bijzonder tafereel op. Voor een paar minuten leek de hele straat te zijn bevroren. 

De volgende ochtend genoten we voor het laatst van het fantastische buffet en reden we met een Grab naar de pier van Koh Samui. Vanaf hier zouden we naar een ander eiland, Koh Phangan, gaan. De overtocht duurde ongeveer ander halfuur en we kwamen aan in het dorp Haad rin waar het nog 1,3 kilometer was naar ons onderkomen. Het onderkomen, Moonstone, lag tegen een heuvel aan en we hadden vanuit onze studio’s dan ook uitzicht op zee. Voor de studio’s lag een klein zwembadje met een barretje waar cocktails gehaald konden worden. Die avond aten we dicht bij de accommodatie, uiteraard ook aan het strand. Dit restaurant is onderdeel van de accommodatie waar ik zelf 6 jaren geleden ook verbleef, Coral Bungalows. 

De tweede dag op Koh Phangan was een zwembad en cocktail dag. Omdat Moonstone gebouwd is op een heuvel met aan de achterzijde veel jungle, kwamen er regelmatig apen koekeloeren. De derde dag werd een stranddag op het volle maan feest strand bij het dorp Haad rin. Gelukkig waren wij er niet tijdens de vollemaan, er kunnen dan wel 20.000 feestvierders naar het eiland komen. Nog steeds is het in de avond gezellig op dit strand, er worden bij zonsondergang allemaal terrassen gemaakt in het zand. Die avond was er een spectaculaire zonsondergang te bekijken bij ons zwembad, en hier dronken we natuurlijk een cocktail bij. 

Voor de derde dag op het eiland hadden we een uitje gepland naar het Angthong national park. Dit nationale park bestaat uit allemaal onbewoonde eilanden in de zee, waar je met een boot in twee uren naar toe kunt varen. We zaten op een grote houten boot samen met nog z’n 25 personen. We vertrokken met de ochtendzon en een ontbijtje richting het begin van het park, waar we een tijdje gingen snorkelen. Er waren heel veel kleurrijke vissen te zien, geel, zebra, regenboog, felblauw en noem het maar op. Na het snorkelavontuur stond er een lunch op de boot op het programma. Na de lokale lunch voerden we verder naar een onbewoond eiland waar er een kleine hike te doen was naar een uitzichtpunt. Dit uitzichtpunt gaf een prachtig uitzicht op een bijzonder groen meer. De derde stop van de tour was wederom op een onbewoond eiland waar een pittige klim te vinden was. Roderick, Chendo en ik besloten om de 500 meter omhoog te lopen naar het hoogste punt van het eilandje. Helemaal bovenaan hadden we een prachtig uitzicht op een paar van de vele andere onbewoonde eilanden in het ontzettende blauwe water. Op de terugweg werden we getrakteerd op een ondergaande zon en zo waren we rond een uurtje of 7 weer terug in Moonstone. 

De volgende dag deden we het rustig aan bij het zwembad en besloten we in de avond richting het strand van Haad rin te lopen. Hier aten we op het gezellige strand en dronken we als toetje een heerlijke cocktail. 

De volgende dag was het een beetje regenachtig op Koh Phangan en voelde Chen zich niet zo lekker. Roderick en Corine gingen nog wel even op pad, maar Chen en ik bleven lekker op het balkon hangen. Die avond belde het meisje van de receptie naar het restaurant Coral Bungalows om het eten bij Moonstone te laten bezorgen. Een halfuur later werd onze bestelling omhoog gebracht door onze favoriete ober, Ollie. Chen was ook de volgende dag niet zo lekker en daarom deden we het deze dag ook nog even rustig aan. We begonnen de dag met een heerlijk ontbijt bij een oude tempel met uitzicht op de zee en s ’avonds bestelden we opnieuw bij Coral bungalows. 

Op de een na laatste dag huurden we wederom scooters om het eiland te verkennen. We begonnen met een ontbijtje bij Harbour cafe en reden, met brownies in de tas, door naar de andere kant van het eiland. Dit was een schitterende route door de heuvels, palmbomen en kleine Thaise dorpjes. Bij toeval maakten we onze eerste stop vlakbij de kust, we hadden een verkeerde afslag genomen. Toen we om wilden draaien stond er echter een bordje met daarop een uitzichtpunt, dit was een kilometer lopen. We besloten de kleine wandeling omhoog te maken en kwamen boven op de klif uit bij een kleine klif / boomhut. Hier was alleen een Thaise man aanwezig die ons van harte welkom heette (zolang we maar een drankje bestelden). Het was een idyllische plek, daar zo boven op de rots, en bood fenomenaal uitzicht. Na een halfuur klommen we weer naar beneden en begaven we ons naar het strand. Rond de klok van drie uur besloten we om naar het andere uiterste van het eiland te rijden, hier was een prachtig strand met een zandbank die naar een rotsformatie leidde. We dronken een bakkie op dit strand en arriveerden net voor het donker weer in ‘ons’ dorp. Hier aten we de beste pizza die we in tijden hebben gehad met als nagerecht een tiramisu.

Aan elke reis komt een eind, en zo dus ook aan de vakantie in Thailand. Gelukkig hadden we besloten om de laatste avond in Bangkok af te sluiten bij het zelfde hotel. We dronken voor de laatste keer Vietnamese koffie van de lieve mevrouw op de hoek en zaten s ’avonds aan het laatste Chang biertje bij de openbare keuken van Mr. Lek. 

De volgende ochtend was het aan Chen en mij om onze reismaatjes uit te zwaaien en een goede vlucht te wensen. Het was fijn dat jullie er waren. 

Inmiddels zijn wij in Cambodja en doen we het vooral rustig aan. Op dit moment zitten we in Phnom penh, de hoofdstad, waar we wachten op een visum voor Vietnam. 

Liefs!