Colombia deel 2

In een klein uurtje vlogen we van Medellin richting Cartagena, een havenstad aan de caribische kust. Toen we in december een maand in Spanje vertoefden, bezochten we de Spaanse stad waaraan Cartagena haar naam te danken heeft. Cartagena is een stad met een prachtig koloniaal centrum en het is er bloedheet met een gemiddelde temperatuur van 31 graden en luchtvochtigheid van 90%. Ondanks dat Cartagena een mooie stad is, vonden we het geen fijne stad. Waar we overal een ontspannen sfeer ervaarden in Colombia voelden we ons hier niet helemaal senang. Al lopend door de ontzettend drukke straten duiken er ineens allemaal jongeren op met een boombox met keiharde muziek die over je beginnen te rappen. In dit rapverhaal zijn de toeristen altijd een ‘baas’ (de man) en ‘Shakira’ (de vaak blonde vrouw).  Als je probeert weg te lopen, want niemand zit daar op de wachten, dan volgen ze je gewoon door de straat tot de rap af is (en wij liepen echt snel weg). Aan het einde van de rap houden ze hun hand op voor geld. Dit gebeurt je ongeveer 3 keer in het uur en is best vervelend als je gewoon rustig door de straten heen wil slenteren. Naast deze optredens heb je nog veel meer dit soort trucjes en verkooppraatjes, ook de taxi’s rekenen teveel geld en zitten dronken achter het stuur. Cartagena is dus een mooie, maar geen fijne stad. Het heeft voor ons dan ook niks met de rest van Colombia te maken en daarom pakten we na 3 nachten snel de bus naar een klein bergdorp z’n 30 kilometer vanaf de kust.

Om in dit bergdorpje, met de naam Minca, te komen pakten we een Uber, grote bus, een taxi en een klein busje. Als je in Colombia in een touringcar zit denk dan niet dat je rechtstreeks van A naar B komt. Overal onderweg stopt deze bus (soms om de 100 meter) om mensen langs de weg op te pikken en er weer uit te laten. Zo duurt een ritje van 250 kilometer wel 6 uren. Aan de andere kant kosten het openbaar vervoer en de taxi’s echt helemaal niks dus met een beetje geduld en genieten van het avontuur is het allemaal niet zo erg. Eenmaal aangekomen in het bergdorpje kwam er al een man op ons af of we een motertaxi nodig hadden, in Minca is dit de manier om je te verplaatsen. Gelukkig was ons hostel op loopafstand en hoefden we niet met onze backpacks achter op een motor. Het hostel, wat ons 15 euro per nacht kostte, bleek een prachtige oude witte villa te zijn met een gigantische bloeiende tropische tuin er om heen. Toen we aankwamen hadden we de hele villa, met keuken, salon en alle buitenzitjes, voor onszelf. We aten ons avondeten in het restaurant van het hostel, wat onder aan de heuvel lag. Hierbij dronken we lokale biertjes van een geemigreerde Duitser die al een tijd in Minca woonde. 

De eerste dag in Minca lagen we vooral in de hangmatten die in de tuin hingen en genoten van het heerlijke bergklimaat, niet te warm maar ook niet te koud. We hadden de tip gekregen om te gaan eten bij een shoarmatent in het dorp, en dit was echt een heerlijke maaltijd. De volgende dag liepen we in totaal z’n 6.5 kilometer heen en terug naar een kleine waterval in de buurt. Op de terugweg hoorden we in de verte brulapen die ergens in de bomen hingen maar we niet zagen. In Minca is behalve watervallen, wandelen en relaxen helemaal niks te beleven en dat is heerlijk. Na nog een dag in de hangmat werden we, na het aanbieden van een plak cake, ook vrienden met de tuinmannen van de villa. Het maakte de oude man niks uit dat we niet zo goed Spaans spreken, hij bleef gewoon doorpraten. Gelukkig deed hij dit heel rustig en met vele gebaren, zodat we nog best een gesprekje met hem konden hebben. Het is ons opgevallen dat het niet uitmaakt dat je er soms niks van begrijpt, de Colombianen blijven net zolang in het Spaans doorpraten totdat je er wel iets van begrijpt. Dat is voor het oefenen van de taal natuurlijk ontzetend goed en vinden we dus ook erg leuk. 

Op de vierde dag besloten we om iets te gaan doen en wandelden we naar het centrum, waar alle motortaxi’s stonden te wachten. Eenmaal achterop de motortaxi begon het zweet me uit te breken want de mannen gingen in een vrij snel tempo met de motors de berg op. Wegen hebben ze hier niet dus ik gaf mijn chauffeur een goede schoudermassage omdat ik mij zo stevig vast moest houden. Na ongeveer 20 minuten werd het een beetje bewolkt en zag ik een toekan voorbij vliegen. Nog een paar minuten later kwamen we aan bij een hostel, onze eindbestemming. Dit hostel staat er om bekend dat ze gigantische hangmatten hebben staan die een uitzicht bieden op de bergen van Minca. Je betaalt een kleine entrée en hier zit een drankje bij in die je bij de bar kan halen. Na een uurtje te hebben gechillt bij de hangmatten met een biertje en te hebben gekletst met mede reizigers begonnen we lopend aan onze afdaling. De afdaling van z’n 9 kilometer nam ons mee langs mooie uitzichten en de jungle van Minca. Ook de laatste dag van ons verblijf hingen we in de hangmatten van de tuin en aten we bij het restaurant onderaan de heuvel. Na 5 nachten Minca waren we weer heerlijk opgeladen en het verblijf in Cartagena was weer helemaal goed gemaakt. 

Onze derde bestemming lag pal aan de caribische kust in de middle of nowhere op een paar minuten afstand van het populairste nationaal park van Colombia, Tyarona national park. Ons hostel lag op 2 minuten lopen van een mooi strand waar we de eerste avond bij een mini strandtentje vis aten. Dit strandtentje was niks meer dan een houten hutje met wat plastic stoeltjes en tafeltjes. Het eten was erg lekker, verse vis met salade en cocosrijst. We zagen de zon ondergaan met een biertje en Chen waagde zich nog de ruige zee in om tegen de golven in te zwemmen samen met een aantal andere dinergasten. 

De volgende dag was het tijd om het nationale park te bezoeken. We stonden vroeg in de ochtend langs de weg om een busje te vlaggen waar we snel in moesten springen voordat ‘ie weer verder reed. Na een paar minuten kwamen we aan bij het park en kochten entréekaartjes. Ons plan was om naar het populairste strand van het park te lopen en weer terug. Hier doe je ongeveer een hele dag over inclusief een aantal stops op andere stranden onderweg. Het was bloedheet in het park en we verloren dan ook heel wat liters zweet. We liepen een route door een rotsachtig gebied, door de bossen met palmbomen en spotten aardig wat apen en reptielen. In dit park loopt imheemse bevolking rond in witte gewaden die sapjes en kokos verkoopt. Afgelopen februari was het park dicht om zo het ecosysteem een kans te geven om op adem te komen. In deze maand voerde de imheemse bevolking ook geestelijke en spirituele rituelen uit om de natuur weer in balans te brengen. Na een hele dag in het park en een maaltijd bij een restaurantje kwamen we voldaan weer aan in ons hostel. De laatste dag lagen we een middag op het strand en rustten we uit voor de een na laatste bestemming in Colombia, Palomino.

Wederom stonden we langs de weg en zwaaiden we naar een busje die aan kwam rijden. Snel sprongen we in dit busje wat na een miliseconde gestopt te hebben weer begon te rijden. Het was maar een uurtje naar het populaire kustplekje wat aan de zee ligt. We kwamen aan bij een complex wat nog in aanbouw was maar waar de potentie al echt te zien was. Het had een zwembad, wat met de hitte erg fijn en verkoelend was. In Palomino deden we vooral niks, we lagen bij het zwembad, keken de zondsondergang op het strand en gingen s’avonds voor een paar euro uiteten in een van de vele restauarantjes. Palomino is een erg stoffig hippie dorpje zonder wegen, wat voor de grote van de plek een ontzettend hoge eettent dichtheid heeft. 

De enige activiteit in Palomino is het tuben op een rivier in de bergen. Dit betekent dat je met een grote opblaasbare band achterop een motor omhoog de jungle in wordt gebracht en je je met de stroom mee laat voeren richting de zee. De riviertocht voert je over een brede rivier door de prachtige jungle heen wat echt een leuk uitstapje is. Wij boekten dit tourtje bij de zoon van de vrouw die het hostel beheert. Liever waren we alleen met onze opblaasbare banden de rivier afgegaan, wij dachten ook dat dit het idee was, maar de 16 jarige zoon ging met ons mee als gids. Hij hield nooit een keer op met praten wat wel jammer was omdat we graag van de jungle om ons heen wilden genieten. Op een bepaald punt stapte de gids het water uit en stapte zelf op een motor die op hem stond te wachten. Hij zei: ‘Ik zie jullie bij het restaurant voor lunch’, en reed weg. Wij wisten uiteraard niet waar we waren en liepen met onze banden de jungle uit totdat we bij de grote weg aankwamen die ons terug naar het dorp bracht. Hier stond de gids ons op te wachten met een chocoladecroissant, wat de lunch voor moest stellen. Het was een leuke middag, het dobberen op de banden was erg relaxed en de natuur was mooi maar we waren liever zelf op ons eigen tempo de rivier afgedobberd. 

Na Palomino namen we weer een busje, taxi, grote bus en nog een taxi richting Cartagena. Hier verbleven we 1 nacht voordat we terugvlogen naar Bogota. De vlucht had vertraging en dat was voor ons niet zo erg maar een Nederlands stel moest hun aansluitende vlucht naar Madrid halen om naar huis te gaan. Aangekomen in Bogota bleek dat ze inderdaad de vlucht net hadden gemist en konden ze bij ons even hun frustratie kwijt. Wij waren allang blij dat we in Bogota waren en namen een taxi naar het hostel waar we de eerste dagen ook verbleven. Bogota was een stuk frisser dan aan het begin van onze reis en lagen dan s’nachts ook lekker onder de vele dekens van ons bed. De volgende dag liepen we nog een beetje rond in Bogota en dronken warme chocolademelk met gebak en Chen keek samen met een paar andere hostelgangers in de woonkamer voetbal. 

De volgende middag ging onze vlucht richting de hoofdstad van Ecuador, Quito. We zijn een kleine 3 weken in Ecuador, wat alweer een hele andere wereld is dan Colombia. 

Meer over Ecuador in een volgende blog!

Liefs,
Chen en Hes