Land van de Maya's, cenotes en tacos.

7 juni 2019 - Cancún, Mexico

Na een korte nachtvlucht van z'n 6 uren kwamen we vanuit regenachtig San Fransisco aan in Cancun, dé plek vol Amerikaanse resorts en gekkigheid. Omdat we hadden gelezen dat je Cancun dus wel kan overslaan kochten we op het vliegveld meteen bustickets voor het kleinere zusje van Cancun, Playa del Carmen. Hier hadden we een appartement geboekt voor 3 nachten om even bij te komen van al dat kamperen. Het bussysteem hier in Yucatan is goed geregeld sinds er een busmaatschappij genaamd Viazul op de markt is gekomen. Deze bus met wifi (soms wel soms niet, meestal niet) en airconditioning gaat naar de meeste toeristenbestemmingen in Mexico en dus ook onze bestemmingen op het schiereiland Yucatan. Na een uurtje tot anderhalfuur in de bus te hebben gezeten kwamen we dus uit in Playa del Carmen, ook wel 'Playa' genoemd. Vanaf het busstation in Playa was het nog z'n 20 minuten lopen naar ons onderkomen en we kregen meteen al door dat het behoorlijk heet was. Als twee zwetende pakezels (je verzamelt behoorlijk wat spullen zo tijdens het reizen) liepen we ons appartement binnen en waren erg blij met wat we geboekt hadden. Het had een mooie keuken, een tuin, twee slaapkamers en een bank (we missen onze bank).

Omdat we tijdens de vlucht niet echt hadden geslapen deden we snel boodschappen om de hoek bij een gigantische supermarkt. Dat de Mexicanen van zoetigheden houden werd hier wel duidelijk alleen was dit niet in de vorm van snoep maar heel veel lekkere zoete broodjes. Er bestond een hele afdeling waar je heerlijke gesuikerde bollen in alle vormen en smaken kon halen. Omdat het allemaal bijna niks kostte hebben we hier en op de versafdeling allemaal lekkere dingen gehaald om de koelkast eens goed te vullen. De rest van de dag kwamen we door met eten en dutjes doen, met als afsluiter natuurlijk een aantal Corona's met limoen. De volgende dag was het tijd om Playa te ontdekken en liepen we een stukne door dit grote dorp heen richting het strand. We snappen wel waarom Playa het kleine zusje van Cancun wordt genoemd, er zijn heel veel toeristenwinkeltjes waar ze allemaal precies hetzelfde verkopen. Na een kleine wandeling was het tijd voor strand (waar helaas veel zeewier lag) en hebben we lekker bij een strandtentje gezeten waar we biertjes dronken en nachos bestelden. Bij dit strandtentje was erg leuk personeel en een van de obers vertelde nog heel enthousiast over een regio van Yucatan (Chiapaz is de naam) waar hijzelf vandaan kwam. Als we ooit nog eens terugkomen naar Mexico dan willen we graag deze regio zien (maar dan in de wintermaanden hehe). In de namiddag keken we nog een cultureel optreden op het pleintje wat had te maken met de Maya cultuur.

IMG_20190520_152440_245 

20190521060430_IMG_4843

20190521060437_IMG_4844

De laatste dag in Playa spendeerden we lekker in ons appartementje omdat we toch een beetje reismoe waren van de afgelopen tijd. Tulum stond als tweede bestemming op het programma en hier reden we dan ook weer heen met de Viazul bus. Het was ongeveer twee uurtjes naar Tulum met de bus en de rit was zo voorbij. Ze speelden ondertussen nog een film af die uiteraard nagesynchroniseerd werd, zodat we ons Spaans nog even konden bijspijkeren. In Tulum was het wederom 20 minuten zweten om naar ons appartement te komen maar ook hier werden we beloond. Het kleinschalige complex had een prachtige tuin met allemaal hangmatten, een hond (doggo!!), hele aardige en behulpzame eigenaren en een supermooi appartementje. Ook kregen we allebei een fiets die hoorde bij het appartement omdat dat (blijkbaar) helemaal the way to go is in Tulum.

IMG-20190523-WA0016

Tulum is een dorpje wat behoorlijk in opkomst is en aardig aan toerisme begint te winnen. Het heeft dan ook een lange hoofdstraat waar veel gezellige en lekkere restaurantjes zitten. Meteen de eerste middag besluiten we om iets te gaan eten bij een lokaal taco tentje om de hoek en dit was een goede keuze. Voor 2 euro per persoon eet je hier twee tacos en een colaatje, en het is heerlijk! Na deze goede maaltijd reden we met onze fiets naar het strand waar we praktisch geen strand zagen. Het hele strand hier is volgebouwd met resorts en om hier dus aan het strand te kunnen liggen moet je in een van deze resorts een overnachtig boeken. Na dit ritje naar het strand (het kleine stukje wat wel open was) haalden we een ijsje en sloten we dag wederom af met Corona's op ons terras. Dag twee van Tulum begon met een bezoek aan de Maya tempel die op z'n 15 minuten fietsen van het dorp lag. De Maya's waren de oorspronkelijke inwoners van Mexico en dan vooral het gebied Yucatan. Ze leefden van 2000 voor Christus tot ongeveer de Spaanse invasie begon in Mexico. Er zijn in Yucatan behoorlijk wat van deze Maya tempels te vinden en deze tempel is vooral bijzonder vanwege zijn ligging direct aan zee. Bij de ingang zagen we al meteen een aantal gigantische leguanen en er liepen ook schattige (was)beertjes.

20190524042312_IMG_4890-01

20190524043532_IMG_4896-01

20190524044737_IMG_4907-01

Deze leguanen zouden we gedurende onze reis in grote getalen overal tegenkomen. Voor mij was dit een goede exposure want ik vind de huisgecko hier bij ons hostel bijna schattig nu (bijna). 28 liter zweet en een culturele ochtend verder was het tijd voor afkoeling en fietsten we nog zn 15 minuten langs de snelweg (wat hier heel normaal schijnt te zijn, bij ons wordt dan de politie gebeld) en kwamen we aan bij (uiteraard) een resort waar we een ticket naar binnen kochten. Dit resort lag aan het strand en dit strand had een cenote die een opening aan de zee had. Cenotes vind je heel veel in Yucatan en zijn heilig voor de Maya's. Een cenote of cenode is de naam voor een water bevattende grot of poel. We hebben hier de hele dag in het water gelegen en op de ligbedjes gechillt met wat refrescos (gekoelde drankjes). We aten deze avond weer bij onze favoriete taco tent en rustten wat uit in het appartement.

20190524073155_IMG_4944

20190524073043_IMG_4937-01

De volgende dag was alweer de laatste in Tulum en we waren vroeg uit de veren om een andere cenote te bezoeken die midden in de jungle lag. Deze cenote heet 'Gran cenote' en ligt op een redelijk pittiger fietsreis langs de snelweg z'n 20 minuten vanaf Tulum. Na de verplichte douche en een trappetje naar beneden kwamen we aan in de cenote waar we een snorkelset en kluisje huurden. In het midden van de cenote lagen allemaal schilpadden te chillen in het kraakheldere blauwe water. Deze cenote is mooi vanwege de stalagnieten en de grotten waar je onder door kunt zwemmen.

IMG-20190525-WA0011

Na een middag vermaak besloten we nog een tip van onze host op te volgen en gingen we eten bij een restaurant waar ze heerlijk eten hadden. Na dit diner hadden we nog wel zin in een mojiti en verpaatsten we ons naar een hip barretje met live muziek. Nadat we ons hadden geinstalleerd met onze mojito (en glaasje tequila, want in Mexico) begon er een of ander Jezus figuur melancholische piano muziek te spelen, we waren geen fan. Gelukkig voor hem had hij wel een hele enclave aanbidders meegenomen die wel enhousiast waren. Na dit optreden werden onze gebeden verhoord en kwam er een gigantische band de toko binnen die de boel meteen op stelten zetten. Aan onze tafel sloten zich toen ook een stel zich aan die wel van een feestje hielden (ze waren helemaal loco). Het was een Nieuw zeelander met zijn Braziliaanse vriendin die een maand op vakantie zijn in Mexico. Ze werken beide op een privéyacht waar ze 3 maanden dag en nacht werken en vervolgens 1 maand doorbetaald vakantie krijgen. Ze willen uit deze maand vrij dan ook het maximale halen en voor deze avond waren wij het gezelschap. Het was een erg gezellige avond en nacht waarin ik nog Braziliaanse dansles kreeg (ben ik veel te stijf voor) en Chen veels te lang was volgens de Nieuw zeelander ('You tall Dutchmen ay').

20190524_205857

De volgende ochtend was het iets minder gezellig omdat er een busreis op de planning stond richting bestemmig 3, de lagune Bacalar. Omdat Bacalar een mini dorpje is en nog niet heel toeristisch was het aanbod qua accomodatie wat lager en aardig prijziger. We huurden hier dus een Airbnb bij een of andere Fransoos in huis waar (vooral Chen) in gebrekkig Spaans, Frans, Engels en een vertaalmachine kon discussiëren over voetbal en de wereldproblematiek. Bij aankomst met de bus stonden er twee Amerikaanse mannen met cowboyhoeden en een kar vol watermeloenen een eindje verderop een beetje stoer te kijken. Het was net een scene uit de serie Narcos waar het eerste seizoen zich richt op Pablo Escobar en in het tweede seizoen op de wietteelt in Mexico. Het leken net twee drugsbaronnen en we fantaseerden over wat er wel niet in die watermeloenen verstopt zou zitten. De eerste avond in Bacalar struinden we langs het fort en het centrale pleintje van het dorp, waar na 9 uur s'avonds het dorpsleven begon. Hier aten we een van de lekkerste lasagnas ooit (wel een keer moe van die tacos) met als toetje een ijsje. Voor de volgende dag hadden we een boottourtje geboekt die ons in 4 uurtjes over de lagune zou voeren. We kwamen een uur te vroeg aan op bestemming aan de lagune en dit was geen straf. Het water was zo intens blauw, zoiets hadden we nog nooit gezien. Het uurtje wachten vloog voorbij en de boot werd voor ons ogen volgesjouwd met drank, muziek en lekker eten. Met ongeveer 12 man op de boot, de kapitein en haar compagnon die over de cocktails ging konden we van start gaan. In 4 uurtjes tijd konden we genieten van meerdere cenotes in de lagune, zwemtijd, een heerlijke lunch met vers fruit en een muziekje. Na een aantal cocktails werd het behoorlijk gezellig in de boot en kletste iedereen met elkaar. Het mooiste onderdeel van de tour was het stuk in de lagune wat 'Pirates canal' heet, dit is het stuk waar de lagune verbonden is met de zee. Hier kwamen vroeger (onder andere Nederlandse) piraten aan om inkt te stelen die alleen hier in de mangroves te vinden waren. Met deze inkt kon kleding blauw gekleurd worden en dit was toendertijd de enige manier. Het water was er zo mooi blauw en hier hebben we dan ook lekker in het water gepoedeld.

20190527060128_IMG_5058

20190527060852_IMG_5078

20190527053346_IMG_5020

Na afloop van de tour bleven we met een biertje over aan de picknicktafel aan de waterkant met een Maleisische, Braziliaanse, Ierse en een Engelsman. Na de lasagne van de dag ervoor konden we wel weer wat tacos aan en die hebben we bij een streetfoodkarretje opgegeten. De laatste dag in Bacalar spendeerden we bij aan de lagune bij cenote Azul waar Stromatolieten te vinden waren. Stromatolieten zijn de oudste bekende fossielen op de wereld en bestaan uit kalk. Ze komen al 3000 miljoen jaar voor. Er stonden allemaal palen in het water met hangmatten waar je heerlijk in kon hangen.

IMG-20190527-WA0007

IMG-20190527-WA0010

Op de weg terug kregen we behoorlijk honger en stond er een hamburgerkarretje waar we ons avondeten haalden. Toen we verder liepen en net aan het bespreken waren dat we wel zin hadden in nog iets zoets, kwam er een man met een fietsje aan met een grote bak voorop waar allemaal zoete deegwaren in zaten. Al lopend aten we onze suikerbollen op en pakten we alvast onze tas in voor de volgende dag. De volgende dag hadden we namelijk de langste reisdag voor de boeg die ons 3 uren terug nam naar Tulum en vanaf daar nog 1.5 uren naar de redelijk grote stad Valladolid met z'n 100.000 inwoners.  Valladolid is een koloniale stad met heel veel gekleurde huisjes wat aanvoelt als dorp. Hier hadden we een studio gehuurd (gun ons wat luxe na 2 maanden kamperen oke), ditmaal bij Jesus in casa Angel. De tweede dag in Valladolid deden we het rustig aan en bezochten we het kerkje wat aan het centrale plein in de stad ligt. Vorig jaar zijn we een weekend in Maastricht geweest en verdiepte ik me een beetje in de geschiedenis van onder andere Sint Servatius die in Maastricht ligt begraven (Tip! Verdiep je eens in dr geschiedenis van deze bisschop). De kerk in Valladolid was ook een Sint Servatius kerk en hier werd ook gerefereerd naar dat Sint Servatius in Maastricht lag begraven. Wel jammer dat ze hier menen dat Maastricht in België ligt en niet in Nederland (moet ik dat nog ergens melden?).

Na op de lokale markt fruit te hebben gehaald was het tijd voor siësta en kwamen we pas na zonsondergang weer de deur uit. Ik had ergens gelezen dat bij het fort San Berdino, wat midden in de stad lag, s'avonds een lichtshow te bewonderen was. Toen we eenmaal in het park zaten voor het fort bedachten we ons dat we eigenlijk geen idee hadden hoe laat. Na een uurtje werden er heel amateuristisch wat boxen naar buiten gerold en ging er een Mexicaan met een afstandsbediening aan de slag. We verwachtten dus niet zo heel veel van deze lichtshow. Zo rond 9 uur stroomde het parkje toch aardig vol en werd het tegendeel waar. Het was echt een technisch hoogstandje van een lichtshow over de geschiedenis van Yucatan en Valladolid. De Maya's kwamen aan bod met daarna de Spaanse invasie en tot slot het hedendaagse leven in de stad. Dit werd ondersteund door passende geluiden en een Spaanse verteller.

De derde dag in Valladolid lieten we Jesus een taxi voor ons bellen naar een cenote op z'n 5 kilometer vanaf de stad (het was 37 graden dus te warm om te fietsen). Deze cenote lag vrij diep onder de grond en had, als de zon er boven stond, een lichtstraal die naar binnen scheen. De cenote lag op het terrein bij een hacienda waar er aan een zwembad wat te eten en drinken te bestellen was. Voor 7.50 per persoon mocht je voor hetzelfde bedrag eten bij het zwembad, in de cenote zwemmen en de cenote inslingeren met een hangend touw (Chen was fan). Dit vonden we een goede deal en dit hebben we dus ook de hele dag gedaan. We hadden met de taxichauffeur afgesproken dat hij ons om 4 uur weer zou ophalen en tot onze grote verbazing kwam hij om 5 minuten voor 4 het terrein op rijden (wij zaten al keurig klaar).

20190530_144651-01

20190530_111257

De laatste dag deden we wederom niet zoveel, we zaten op het plein en praatten wat met een inwoonster van Valladolid en wachten ergens 1.5 uren op een fastfoodpizza. Op 1 juni stapten we in de Viazul bus richting Chiquila. In Chiquila is niks te doen behalve de ferry naar het eilandje Isla Holbox, deze hebben we dus ook gepakt. Isla Holbox heeft z'n 1500 inwoners en men rijdt hier voornamelijk rond met golfkarretjes, er zijn geen wegen (alleen maar zand) en het is er erg relaxt. Dat z'n golfkarretje gevaarlijk kan zijn hebben we wel gemerkt, toen ik een straat overstak voor een stilstaand golfkarretje langs raakte een 8 jarig meisje zo in paniek dat ze vol op het gaspedaal drukte. Ik kon nog net wegsprinten en we vroegen ons (pas veel later ook) af wie in godsnaam zijn of haar 8 jarige kind z'n kar laat besturen (de rest van de familie zat ook gewoon achter in de golfkar). Afijn, na een ferry tochtje van zn halfuur en een stukje lopen kwamen we aan bij ons hostel. s 'Avonds aten we vis die doordrenkt was van een halve liter limoensap (volgens Chen het grootste culinaire fiasco van onze reis tot nu toe) en dronken we een Sol (concurrent van Desperados, een beetje Coca-Cola/ Pepsi verhaal). De volgende dag voerden we weinig uit en de derde dag was het tijd om een beetje door het dorp heen te strunen en wat te gaan drinken bij een hippe rooftop bar met een zwembad. In de middag aten we ergens wat erg lekker en veel was, maar we nog lang buikpijn van hebben gehad.

IMG-20190605-WA0025-01

20190604102511_IMG_5139-01

De derde dag stond in het teken van een lange zware tocht naar Punta Mosquito. Als je voorbij alle bebouwing komt op Isla Holbox dan kom je in een natuurgebied terecht met ontzettend veel verschillende vogels. Omdat je hier niet echt doorheen komt lopend (er mag hier ook niks rijden) vanwege de rivieren met krokodillen is een andere optie om te wachten totdat het eb wordt. Als het eb is ontstaat er een lange zandbank naast het eiland en dus het natuurgebied zodat je uiteindelijk midden in de zee bij Punta Mosquito uitkomt. Hier (had ik gelezen) kun je flamingos kan spotten en dat wilde ik heel graag. De zandbank lag niet helemaal aan de oppervlakte dus het was een behoorlijk pittige tocht door het water heen van een paar uren. Bijna aangekomen bi Punta Mosquito (verder mag je ook niet) zagen we op zn 50 / 60 meter afstand ontzettend veel flamingos, het was echt fantastisch! Op dit punt was het water ook niet zo hoog en konden we dus eventjes uitrusten voor de weg terug. s' Avonds gingen we opnieuw uiteten en doken we tevreden ons bed in.

IMG-20190605-WA0017

IMG-20190605-WA0011

IMG-20190605-WA0012-02

20190604102726_IMG_5142-01

20190604102249_IMG_5134-01

20190604032710_IMG_5116-01

Na deze dag vol inspanning was het tijd om de laatste dag op het eiland een ligbedje te huren en helemaal niks te doen (dit hebben we ook gedaan). 

20190605_145854

Op dit moment zijn we in Cancun en vliegen we op 8 juni naar Cuba! Liefs!

Foto’s

6 Reacties

  1. Evert:
    7 juni 2019
    Fryslan is ook mooi 😂. Prachtig weer!
  2. Anneke Van der Woude:
    7 juni 2019
    Geweldig weer!!
  3. Corine Koene:
    7 juni 2019
    Prachtige foto's en fantastisch verhaal weer!!! Heerlijk om zo met jullie avonturen mee te kunnen genieten.....xxxx
  4. Jitske:
    8 juni 2019
    Krijg altijd honger als ik de verhalen lees. Lekker eten, genieten aan mooie stranden en zwemmen in prachtige blauwe wateren, lagunes en cenotes. En nog een stukje cultuur meekrijgen. Weer meegereisd!
  5. Pascal Koene:
    9 juni 2019
    Zin in Mexico gekregen... leuk verslag... Alle goeds...
  6. Roderick:
    10 juni 2019
    Ben ook onder de indruk geraakt van mexico. Mooi beschreven, ook weer wat inzicht gekregen in de cultuur heel leuk. Dat braziliaans dansen lijkt mij ook niet makkelijk.